Η επιθυμία του να μάθει να παίζει κιθάρα χωρίς να επιβαρύνει οικονομικά την οικογένειά του ώθησε τον νεαρό Έλληνα Βασίλη Φρεμεντίτη να φτιάξει την πρώτη του ακουστική κιθάρα. Το ξυλουργείο του πατέρα του ήταν το ιδανικό μέρος για να ξεκινήσει την περιπέτειά του, καθώς του παρείχε τον κατάλληλο εξοπλισμό για τον στόχο του.
Έτσι, σε ηλικία 16 ετών, με τη βοήθεια μιας φωτογραφίας ακουστικής κιθάρας στο μέγεθος του χεριού του και των ξύλων που υπήρχαν στο εργαστήριο του πατέρα του, κατάφερε να κατασκευάσει την πρώτη του κιθάρα και ξεκίνησε να μαθαίνει να παίζει. Αυτό ήταν μόνο η αρχή.
Ο επόμενος στόχος του ήταν να φτιάξει μια κιθάρα καλύτερης ποιότητας, αυτή τη φορά μια ηλεκτρική με συμπαγές σώμα! (Βοήθησαν επίσης οι σπουδές του στα ηλεκτρονικά). Μετά από αρκετή προσπάθεια και δημιουργικό κόπο, η πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα έγινε η περηφάνια και η χαρά του. Μερικοί φίλοι, αφού έπαιξαν με τη νέα κιθάρα, του ζήτησαν να φτιάξει περισσότερες ηλεκτρικές κιθάρες και έτσι έκανε, με απρόσμενα καλά αποτελέσματα. Κατασκεύασε αρκετές ακόμα ηλεκτρικές με συμπαγές σώμα, μέχρι που μια νύχτα, ενώ μπήκε σε μια ζωντανή τζαζ συναυλία στην πόλη του, εντυπωσιάστηκε από τον ήχο μιας κιθάρας στη μπάντα! Αναρωτήθηκε: “Τι τύπος κιθάρας είναι αυτή;” Πλησίασε και αμέσως εντυπωσιάστηκε από τη μεγάλη, όμορφη κιθάρα με δύο οπές, σαν αυτές του βιολιού! Ευχαριστημένος τόσο από την όψη όσο και από τον ήχο, πήρε την απόφαση:
“Η επόμενη κιθάρα μου πρέπει να είναι τέτοιου τύπου!”
Σύντομα και με την βοήθεια του αδελφού του παρουσίασαν τις πρώτες τους archtop κιθάρες. Ο ήχος που παρήγαγαν ήταν ακριβώς αυτός που ήθελε! Και αυτή ήταν μόνο η αρχή! Πολλά περισσότερα είχαν να ακολουθήσουν…
